«نقش قرارموقت دیوان بین‌المللی دادگستری در اختلافات زیست‌محیطی بین دولت‌ها»

بر اساس اصول حقوق بین­الملل، در صورت بروز اختلافات زیست محیطی که در اثر نقص الزامات و تعهدات زیست­محیطی بین دولت­ها بوجود می­آید، در صورتیکه دولت­ها تمایل داشته باشند اختلافات خود را از طریق حقوقی و بنابر قواعد بین المللی رفع می­نمایند. مهمترین پروسه و فرآیندی که برای حفظ حقوق خود و جلوگیری از تشدید و وخامت موقعیت طی می­کنند رجوع به دیوان بین­المللی دادگستری و درخواست قرارموقت از آن نهاد، به عنوان اصلی­ترین رکن قضایی سازمان ملل متحد، می­نمایند. طرفین برای درخواست قرار موقت با توجه به ویژگی احتیاطی آن بایستی شرایطی را توجیه و احصاء کنند و دیوان وفق ماده 41 اساسنامه با ملاحظه الزامات و پیش شرط هایی به منظور حفظ حقوق طرفین به قرار موقت اشاره می­کند. در این مقاله به رویه قضایی دیوان تمرکز شده و همچنین مباحث درون دیوان مورد بحث و مداقه قرار گرفته و این که دیوان چگونه اقتدار خود را در صورت امتزاج صلاحیت با شورای امنیت اعمال می کند و چه عناصر و پارامترهایی بر تصمیمات دیوان تأثیر می­گذارند و نیز این مهم مورد بررسی قرار گرفته که دیدگاه و تصور دیوان در خصوص نقش مهم و حائز اهمیتش در ساختار ملل متحد در اشاره به قرار موقت چگونه اثر خواهد گذاشت و مبانی مستقلی که با توسعه رویه قضایی دیوان در اشاره به قرار موقت مورد ملاحظه و عنایت قرار می­گیرند مورد بحث قرار گرفته است و نیز این موضوع مورد بررسی قرار می­گیرد که در صورت عدم صدور قرار موقت توسط دیوان در پرونده­های متضمن اختلافات زیست­محیطی، بر چه مبنایی می­تواند مجدداً پرونده را مورد بررسی قرار دهد و به صدور قرار موقت اشاره کند.